Φέτος προσπαθήσαμε, το καθημερινό μας πρόγραμμα νε έχει πολλά παιχνίδια και μάλιστα παιχνίδια που έπαιζαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας, τις εποχές που δεν είχαν υπολογιστές, τέμπλετ και κινητά. Τις εποχές, που ευτυχώς προλάβαμε και εμείς, που για να "μαζευτούμε" από το παιχνίδι, έπρεπε να "πέσει" η νύχτα και η μαμά να φωνάζει "άντε βράδιασε, αύριο πάλι..."
Το συμπέρασμα αυτού του προγράμματος είναι: Συναδέλφισσες, στην πραγματικά δύσκολη ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, έχουμε τον καλύτερο σύμμαχο και αυτός λέγεται παιχνίδι!!
Το βίντεο με τις υπέροχες φωνούλες των παιδιών
Αλλά και το βιβλίο μας, αυτή τη φορά ολοκληρωμένο...